«اِسْمَعْ دُعَائِي إِذَا دَعَوْتُكَ. »=دعوت(دعاء)مرا بشنو هنگامیکه تو را دعوت می کنم(می خوانم).

« اِسْمَعْ »=فعل وفاعل ضمیر مستتر «انتَ» فاعل،« دُعَاء »=مفعولٌ به ومنصوب به اعراب تقدیری ، « ي »= مضافٌ الیه و مجرور محلاًّ،« إِذَا »=مفعولٌ فیه وظرف زمان ومنصوب محلاًّ،« دَعَوْتُ » = فعل وفاعل ضمیر بارز «تُ» فاعل و مرفوع محلاًّ،« كَ »=مفعولٌ به ومنصوب به اعراب محلِّی است.

«اِسْمَعْ نِدائِي إِذَا نَادَیتُكَ. »=صدای مرا بشنو هنگامیکه تو را صدا می زنم.

« اِسْمَعْ »=فعل وفاعل ضمیر مستتر «انتَ» فاعل،« نِدَاء »=مفعولٌ به ومنصوب به اعراب تقدیری، « ي »= مضافٌ الیه و مجرور محلاًّ،« إِذَا »=مفعولٌ فیه وظرف زمان ومنصوب محلاًّ،« نَادَیتُ » = فعل وفاعل ضمیر بارز «تُ» فاعل و مرفوع محلاًّ،« كَ »=مفعولٌ به ومنصوب به اعراب محلِّی است.

« إِلَهِي قَدْسَتَرْتَ عَلَيَّ ذُنُوباًفِي الدُّنْياوَأنَااَحْوَجُ إِلَي سَتْرِهَافِي الاُخْرَي! »=خدای من برمن در دنیا گناهانی را پوشانده ای درحالیکه من به پوشاندن آنها در آخرت نیازمندترم!
   « إِلَهِي »=منادای مضاف ومنصوب به اعراب تقدیری،« ي »=مضافٌ الیه ومجرور محلاًّ،« قَدْسَتَرْتَ »=فعل وفاعل ضمیربارز«تَ» فاعل ومرفوع محلاًّ،« عَلَيَّ »=جارومجرورو مجرور به اعراب محلِّی،« ذُنُوباً »=مفعولٌ به ومنصوب به اعراب اصلی وظاهری،« فِي الدُّنْيا »=جارومجرورو مجرور به اعراب تقدیری،« وَ »=واو حالیه،« أنَااَحْوَجُ إِلَي سَتْرِهَا فِي الاُخْرَي »=جمله ی حالیه ومنصوب محلاًّ،« أنَا »=مبتدا ومرفوع محلاًّ،« اَحْوَجُ »=خبر(مفردجامد)و مرفوع به اعراب اصلی وظاهری،« إِلَي سَتْرِ »=جارومجرورو مجرور به اعراب اصلی وظاهری،« هَا »=مضافٌ الیه و مجرورمحلاًّ،« فِي الاُخْرَي »= جارومجرورو مجرور به اعراب تقدیری است.

« فَاْرَتَانِ تَتَكَلَّمَانِ فِي مَخْزَنٍ .»=دوموشی در انباری صحبت می کنند.

« فَاْرَتَانِ »=مبتدا ومرفوع به اعراب فرعی وظاهری،« تَتَكَلَّمَانِ »=خبر(جمله ی فعلیه) ومرفوع به اعراب محلِّی، وفعل وفاعل ضمیربارز«ا» فاعل ومرفوع محلاًّ، فعل مضارع مرفوع به ثبوت «ن»،« فِي مَخْزَنٍ »=جارومجرور و مجرور به اعراب اصلی وظاهری است.

« لايَجْعَلُ النَّاسُ فِي الْمَخَازِنِ شَيْئاً لِذِي الْحَاجَةِ.»=مردم در انبارها چیزی برای فرد نیازمند نمی گذارند.

« لايَجْعَلُ »=فعل مضارع ومرفوع به اعراب اصلی وظاهری،« النَّاسُ »=فاعل ومرفوع به اعراب اصلی وظاهری،« فِي الْمَخَازِنِ »=جار ومجرور و مجرور به اعراب اصلی وظاهری،« شَيْئاً »=مفعولٌ به و منصوب به اعراب اصلی وظاهری،«  لِذِي »=جارومجرور و مجرور به اعراب فرعی وظاهری به دلیل اینکه از اسماء خمسه می باشد،اعرابش فرعی است ونشانه ی جرّ درآن «ی» می باشد،« الْحَاجَةِ »=مضافٌ الیه ومجرور به اعراب اصلی وظاهری است.

« اِشْتَرَيْتُ عِشْرِينَ كِتَاباً.»=بیست کتاب خریدم.

« اِشْتَرَيْتُ »=فعل وفاعل ضمیر بارز«تُ» فاعل،« عِشْرِينَ »=مفعولٌ به ومنصوب به اعراب فرعی و ظاهری،« كِتَاباً »= تمییز عددی(از کلمه) ومنصوب به اعراب اصلی وظاهری است.

«  اِسْتَرَحْتُ ثَلاثَةَ اَيَّامٍ. »=سه روز استراحت کردم.

« اِسْتَرَحْتُ »=فعل وفاعل ضمیربارز«تُ» فاعل ومرفوع محلاًّ،« ثَلاثَةَ »=مفعولٌ فیه و منصوب به اعراب اصلی وظاهری، «  اَيَّامٍ »=تمییزعددی(از کلمه) ومجرور به اعراب اصلی وظاهری است.

« يَمْحَقُ اللَّهُ الرِّبا وَ يُرْبِِّي الصَّدَقاتِ‏. »(سوره بقره:276)=خداوند، ربا را ناچيز مى‏ گرداند و صدقات را افزونى مى‏ دهد.

« يَمْحَقُ »=فعل مضارع ومرفوع به اعراب اصلی وظاهری،« اللَّهُ »=فاعل ومرفوع به اعراب اصلی وظاهری است،« الرِّبا »=مفعولٌ به ومنصوب به اعراب تقدیری،« وَ »=حرف عطف،« يُرْبِِّي »=فعل وفاعل ضمیر مستتر هُو فاعل،« الصَّدَقاتِ »=مفعولٌ به ومنصوب به اعراب فرعی وظاهری است.

« أللِّسَانُ جِرْمُهُ صَغِيرٌ وَ جُرْمُهُ كَبِيرٌ.»=زبان اندازه اش  کوچک و گناهش بزرگ است.

« أللِّسَانُ »=مبتدا ومرفوع به اعراب اصلی وظاهری،« جِرْمُهُ صَغِيرٌ »=خبر(جمله اسمیه) ومرفوع به اعراب محلِّی،« جِرْمُ »=مبتدای دوم ومرفوع به اعراب اصلی وظاهری،« هُ »=مضافٌ الیه ومجرور محلاًّ،« صَغِيرٌ »=خبر (مفردمشتقّ)برای مبتدای دوم ومرفوع به اعراب اصلی وظاهری،« وَ »=حرف عطف،« جُرْمُهُ كَبِيرٌ »=معطوف و مرفوع به تبعیت واعراب محلِّی،« جُرْمُ »=مبتدا ومرفوع به اعراب اصلی وظاهری،« هُ »=مضافٌ الیه ومجرور محلاًّ،« كَبِيرٌ »=خبر (مفردمشتقّ)و مرفوع به اعراب اصلی وظاهری است.

«بَشَاشَةُ الوَجهِ خَیرٌ مِن سَخَاءِ الکَفِّ.»=گشاده روئی بهتر از بخشندگی است.

لطفا ابتداء خودتان ترکیب کنید و سپس ترکیب خود را با ترکیب درست در ادامه مطلب مقایسه کنید وبه خود نمره بدهید.

« لَکِنَّکَ تُغَرِّدُ و َ لاتَعمَلُ عَمَلاً.»=اما تو آواز می خوانی وکاری انجام نمی دهی.

«لَکِنَّ »= از حروف مُشبَّهةٌ بالفعل،«کَ»= اسم لَکِنَّ ومنصوب محلاًّ،«تُغَرِّدُ »= خبر لَکِنَّ (جمله ی فعلیه ) مرفوع به اعراب محلِّی، شامل فعل وفاعل ضمیر مستتر انتَ فاعل،«وَ»= حرف عطف،«لاتَعمَلُ ...  »= معطوف ومرفوع به تبعیت و اعراب محلِّی،«لاتَعمَلُ»= فعل وفاعل ضمیر مستتر انتَ فاعل،«عَمَلاً»= مفعولٌ به ومنصوب به اعراب اصلی وظاهری است.

« أنَا خَاتِمُ الأوصِیاءِ،بِی یَدفَعُ البَلاءُ عَن أهلِی و شِیعَتِی. »(دعوت راوندی؛ص:207،ح:563) = من آخِرین جانشین پیامبرخداهستم،فقط بوسیله من از آشنایان وپیروانم بلاء وفتنه برطرف می شود.

   «أنَا»=مبتدا ومرفوع محلاًّ،«خَاتِمُ»=خبر(مفردمشتق)ومرفوع به اعراب اصلی وظاهری،«الأوصِیاءِ»=مضافٌ إلیه ومجرور به اعراب اصلی وظاهری،«بِی»=جارومجرورومجروربه اعراب محلِّی ((این جارومجرور به خاطر حصر بر فعلش مقدم شده است.)) «یَدفَعُ»=فعل، «البَلاءُ»= فاعل ومرفوع به اعراب اصلی وظاهری،«عَن أهلِی» =جارومجرور ومجرور به اعراب تقدیری «ی»=مضافٌ إلیه ومجرور محلاًّ، «وَ»=حرف عطف،«شِیعَتِی»= معطوف ومجرور به تبعیت واعراب تقدیری،«ی»=مضافٌ إلیه ومجرور به اعراب محلِّی است.

« هُؤُلاءِ النَّاسُ یُکرِمُونَنِی لأنَّنِی أصِیدُ لَهُم.»=این مردم مرا گرامی می دارند زیرا من برایشان صید می کنم.

«هَؤُلاءِ» =مبتدا ومرفوع به اعراب محلِّی، «النَّاسُ» =عطف بیان ومرفوع به تبعیت واعراب اصلی وظاهری، «یُکرِمُونَنِی» =خبر(جمله فعلیه) ومرفوع به اعراب محلِّی شامل فعل وفاعل ضمیربارز«و» فاعل ،«ن»= نون وقایه و «ی» مفعولٌ به ومنصوب محلاًّ، «لأنَّ» =ازحروف مُشبَّهةٌ بالفعل، «ن» =نون وقایه، «ی» =اسم حروف مُشَبَّهةٌ بالفعل ومنصوب محلاًّ، «اَصِیدُ ... » =خبرأنَّ (جمله فعلیه) و مرفوع به اعراب محلِّی وشامل فعل و فاعل ضمیر مستتر أنا فاعل و لَهُم جارو مجرور و مجرور به اعراب محلِّی است.

« وَ نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِينَ.سوره إسْراء:82 »=واز قرآن آنچه را که شفاء وبهبودی ورحمتی برای مؤمنان است نازل می کنیم.

وَ :حرف عطف، نُنَزِّلُ :فعل وفاعل ضمير مستتر نَحْنُ فاعل، مِنَ الْقُرْآنِ :جارومجرور ومجرور به اعراب اصلي وظاهري، مَا :مفعولٌ به ومنصوب به اعراب محلِّي، هُوَ شِفَاءٌ :جمله ي صله شامل هُوَ :مبتدا ومرفوع محلاًّ،شِفَاءٌ : خبر (مفردجامد)ومرفوع به اعراب اصلي وظاهري، وَ : حرف عطف، رَحْمَةٌ :معطوف ومرفوع به تبعيت واعراب اصلي وظاهري، لِلْمُؤْمِنِينَ :جارو مجرور و مجرور به اعراب فرعي وظاهري است.

« قَالَ الصَّقْرُ لِلْبُلْبُلِ: هَذَا أمْرٌ وَاضِحٌ.»=باز شکاری به بلبل گفت:این مسأله ی روشنی است.

« قَالَ  » =فعل، « الصَّقْرُ » = فاعل ومرفوع به اعراب اصلی وظاهری،«  لِلْبُلْبلِ »=جارومجرور و مجرور به اعراب اصلی وظاهری،« هَذَا أمْرٌ وَاضِحٌ »=مفعولٌ به ومنصوب به اعراب محلِّی،« هذَا  » مبتدا ومرفوع محلاًّ، « أمرٌ  »= خبر (مفرد جامد) مرفوع به اعراب اصلی وظاهری، « وَاضِحٌ »=صفت ومرفوع به تبعیت واعراب اصلی وظاهری است.

«لَکِنِّی مَحبُوسٌ مُحتَقَرٌ مَعَ أنِّی أنطِقُ وَ اُغَرِّدُ.»=اما من زندانی وحقیر هستم باوجود اینکه من سخن می گویم وآواز می خوانم.

« لَکِنِّ »=از حروف مشبهةٌ بالفعل،« ی »= اسم حروف مَشبَّهةٌ بالفعل و منصوب محلاًّ، « مَحبُوسٌ »= خبر حروف مُشبَّهةٌ بالفعل(مفرد مشتق)ومرفوع به اعراب اصلی وظاهری، « مُحتَقَرٌ »=خبر دوم لَکِنَّ(مفردمشتق) و مرفوع به اعراب  اصلی وظاهری،« مَعَ »=مفعولٌ فیه و ظرف ومنصوب به اعراب اصلی وظاهری، « أنَّ » = از حروف مُشبَّهةٌ بالفعل،« ی » = اسم حروف مُشبَّهةٌ بالفعل ومنصوب محلاًّ، « أنطِقُ »=خبرأنَّ(جمله فعلیه) ومرفوع محلاًّ و فعل وفاعل ضمیر مستتر « أنا» فاعل،« و َ»=حرف عطف،« اُغَرِّد  ُ »=معطوف ومرفوع به تبعیت واعراب محلِّی و فعل وفاعل ضمیر مستتر «أنا» فاعل می باشد.

« یَحمِلُکَ الأشرَافُ عَلَی أیدِیهِم مَعَ أنَّکَ لاتَنطِقُ. »=ثروتمندان تو را روی دستانشان حمل می کنند با وجود اینکه تو سخن نمی گوئی.

«یَحمِلُ»= فعل،«کَ»= مفعولٌ به ومنصوب به اعراب محلِّی،«ألأشرَافُ»= فاعل ومرفوع به اعراب اصلی وظاهری، «عَلَی أیدِی»= جارو مجرور ومجرور به اعراب تقدیری،«هِم»= مضافٌ إلیه ومجرور محلاًّ،«مَعَ»= مفعولٌ فیه و منصوب به اعراب اصلی وظاهری،«أنَّ» = از حروف مُشبَّهة بالفعل،«کَ»=اسم حروف مشبهةٌ بالفعل و منصوب محلاًّ،«لاتَنطِقُ » =خبرحروف مُشبَّهةٌ بالفعل (جمله ی فعلیه) و مرفوع به اعراب محلِّی است. شامل: فعل وفاعل ضمیر مستتر «أنتَ» فاعل است.

« یَااَیُّهَاالَّذِینَ آمَنُوا اُذکُرُوا اللهَ ذِکراً کَثِیراً.»= ای کسانیکه ایمان آوردید خداوند را بسیار یادکنید.

«یَا»= حرف ندا،«أیُّ»= منادای نکره مقصوده ومبنی بر ضمّ ومنصوب محلاًّ،«هَا»=حرف تنبیه،«ألَّذِینَ »= عطف بیان ومرفوع به تبعیت واعراب محلِّی،«آمَنُوا»= جمله صله وشامل فعل وفاعل ضمیربارز«و» فاعل ومرفوع محلاًّ،«اُذکُرُوا»= فعل وفاعل ضمیربارز«و» فاعل ومرفوع محلاًّ،«ذِکراً»=مفعول مطلق نوعی ومنصوب به اعراب اصلی وظاهری، «کَثِیراً»= صفت ومنصوب به تبعیت و اعراب اصلی وظاهری است.

« ياغَنِيّاًلايَفْتَقِرُ ياصَادِقاًلايُخْلِفُ خَلِّصْنَا. »=ای بی نیازی که نیازمند نمی شود ای صادقی که خلف وعده نمی کند ما را خلاص کن.

«یا»=حرف ندا،«غًنِیاًّ»= منادای شبه مضاف ومنصوب به اعراب اصلی وظاهری،«لایفتَقِرُ»جمله وصفیه ومنصوب به تبعیت واعراب محلِّی وفعل وفاعل ضمیرمستتر هوفاعل،«یا»=حرف ندا،«صَادِقاً»= منادای شبه مضاف ومنصوب به اعراب اصلی وظاهری،«لایُخلِفُ»جمله وصفیه ومنصوب به تبعیت واعراب محلِّی وفعل وفاعل ضمیرمستتر هوفاعل،«خَلِّص»=فعل وفاعل ضمیرمستترأنتَ فاعل«نَا»=مفعولٌ به و منصوب به اعراب محلِّی است.

« اَخَذَ الْقَاضِي هَذَا الْكِتَابَ مِنِّي. »=قاضی این کتاب را از من گرفت.

((اَخَذَ))=فعل،((القَاضِی))= فاعل ومرفوع به اعراب تقدیری،((هَذَا))= مفعولٌ به ومنصوب به اعراب محلِّی ، ((الکتابَ))= عطف بیان ومنصوب به تبعیت واعراب اصلی وظاهری،((مِنِّی))= جارومجرور ومجرور به اعراب محلِّی است.

« یَا عَلِیُّ لِکُلِّ ذَنْبٍ تَوْبَةٌ اِلاَّ سُوءَ الْخُلْقِ فَاِنَّ صَاحِبَهُ كُلَّمَاخَرَجَ مِنْ ذَنْبٍ دَخَلَ فِي ذَنْبٍ.»= هرگناهی بجز بداخلاقی توبه ای داردپس البته آدم بداخلاق از هرگناهی بیرون آید به گناه دیگری وارد می شود.

« یَا »=حرف ندا،« عَلِیُّ »=منادای علم(مفردمعرفه) مبنی برضمّ ومنصوب محلاًّ،« لِکُلِّ »=خبر مقدَّم(شبه جمله)ومرفوع محلاًّ،« ذَنْبٍ »=مضافٌ الیه ومجرور به اعراب اصلی وظاهری،« اِلاَّ »= حرف استثناء،« سُوءَ » =مستثنای تامّ ومنصوب به اعراب اصلی وظاهری،« الْخُلْقِ »=مضافٌ الیه ومجرور به اعراب اصلی وظاهری،« اِنَّ »= حرف مُشبَّهةٌ بالفعل،« صَاحِبَ »=اسم حروف مُشبَّهةٌ بالفعل ومنصوب به اعراب اصلی وظاهری،« هُ »=مضافٌ الیه و مجرور به اعراب محلِّی،« كُلَّمَا »= مفعولٌ فیه وظرف زمان ومنصوب محلاًّ،« خَرَجَ »=فعل وفاعل ضمیرمستتر«هُوَ» فاعل، « مِنْ ذَنْبٍ » =جارومجرور و مجرور به اعراب اصلی وظاهری،« دَخَلَ »=فعل وفاعل ضمیرمستتر «هُوَ» فاعل، « فِی ذَنْبٍ »=جارومجرور و مجرور به اعراب اصلی وظاهری است.

اَنْتَ مُكَرَّمٌ وَ مَحْبُوبٌ عِنْدَالنَّاسِ.=تو نزد مردم مورد احترام وعلاقه هستي.

((انتَ))= مبتدا ومرفوع محلاًّ،((مُکرَّمٌ))=خبر(مفرد مشتق)ومرفوع به اعراب اصلی وظاهری، ((و))=حرف عطف، ((مَحبُوبٌ))= معطوف ومرفوع به تبعیت واعراب اصلی وظاهری است، ((عِندَ))= مفعولٌ فیه وظرف مکان و منصوب به اعراب اصلی وظاهری،((النّاس))= مضافٌ الیه ومجرور به اعراب اصلی وظاهری است.

 اَنَا اَتَعَجَّبُ مِنْ حَالِي وَ حَالِكَ.=من از حال خودم وحال تو تعجب می کنم.

«أنَا»=مبتدا ومرفوع به اعراب محلِّی،«أتَعَچَّبُ ...»خبر(جمله فعلیه) ومرفوع محلاًّ،وشامل فعل و فاعل ضمیر مستتر «أنَا» فاعل،«مِن حَالِی»=جار ومجرور و مجرور به اعراب تقدیری،«ی»= مضافٌ إلیه ومجرور محلاًّ، «و» =حرف عطف، «حَالِکَ» = معطوف ومجرور به تبعیت واعراب اصلی و ظاهری، «کَ»=مضافٌ إلیه ومجرور به اعراب محلی است.

« مَاشَاهَدُوا شَيْئاً. »=چیزی را ندیدند.

(مَا):حرف نفي،(شَاهَدُوا): فعل وفاعل ضمير بارز(واو) فاعل ومرفوع محلا، (شَيئاً):مفعولٌ به ومنصوب به اعراب اصلي وظاهري است.

هَلْ يَسْتَوِي الَّذِينَ يَعْلَمُونَ وَ الَّذِينَ لايَعْلَمُونَ.=آيا كساني كه مي دانندوكساني كه نمي دانند يكسان هستند.

(هَلْ)حرف استفهام،(يَسْتَوِي)فعل، (الَّذِينَ)فاعل ومرفوع به اعراب محلي، (يَعْلَمُونَ)جمله صله، شامل فعل وفاعل ضميربارزواوفاعل ومرفوع محلا، (و)حرف عطف ،(الَّذِينَ) معطوف ومرفوع به تبعيت و اعراب محلي، (لايَعْلَمُونَ)جمله صله،شامل فعل وفاعل ضميربارزواوفاعل ومرفوع محلا است.

« کُلُّ مُضَافٍ إلَیهِ مَجرُورٌ .»=هر مضافٌ الیهی مجرور است.

(كل):مبتدا ومرفوع به اعراب اصلی وظاهری،(مضافٍ):مضافٌ الیه ومجرور به اعراب اصلی وظاهری ، (الیه):جار ومجرور و مجرور به اعراب محلّی،(مَجرُورٌ):خبر(مفرد مشتق)ومرفوع به اعراب اصلی وظاهری است.

لایَومَ کَیَومِکَ یا أبَا عَبدِاللهِ.=ای اباعبدالله حسین هیچ روزی همانند روز تونیست.

لا=لای نفی جنس،یَومَ=اسم لای نفی جنس ومبنی برفتح ومنصوب محلا،کَیوِمِک=خبرلای نفی جنس(شبه جمله) ومرفوع محلا،کَ=مضاف الیه ومجرور محلا،یا=حرف ندا،أبا=منادای مضاف ومنصوب به اعراب فرعی وظاهری است. عبدِ والله=هردو مضافٌ الیه ومجرور به اعراب اصلی وظاهری هستند.

برای ترکیب صحیح ودقیق باید ابتداء مشخص کنیم که جمله ی ما ازکدامیک از انواع سه گانه ی زیر می باشد.

1-جمله فعلیه می باشد.دراین صورت باید فعل وفاعل و مفعول به وجارومجرور را مشخص کنیم.

2-جمله اسمیه است. دراین هنگام باید مبتدا وخبر ونوع خبر را مشخص می کنیم.

3-جمله با نواسخ شروع شده است. دراین صورت باید نوع ناسخه واسم وخبر نواسخ را مشخص کنیم.

برای ترکیب صحیح باید موارد زیر به طور کامل بیان کنیم:

1-نقش کلمه را مشخص کنیم.

2-اعراب آن را بیان کنیم.

3-نوع اعراب آن کلمه را مشخص کنیم.

« نَحْنُ مَظْلُومُونَ. »=ما ستمدیده ایم.

«نَحْنُ»=مبتدا ومرفوع محلاًّ،«مَظْلُومُونَ»=خبر(مفرد مشتق) ومرفوع به اعراب فرعی وظاهری است.

  قَالَ الصَّادقُ(ع):تَعَلَّمُوا العَرَبِیَةَ فَإِنَّها کَلامُ اللهِ الَّذِی یُکَلِّمُ بِهِ خَلقَهُ.=امام صا دق علیه السلام فرمودند: زبان عربی را یاد بگیرید که البته آن سخن خداوندی است که به وسیله آن با مردمش سخن می گوید.

«قَالَ»=فعل،«الصَّادِقُ»= فاعل ومرفوع به اعراب اصلی وظاهری،«تَعَلَّمُوا العَرَبِیَةَ فَإِنَّها کَلامُ اللهِ الَّذِی یُکَلِّمُ بِهِ خَلقَهُ»=مفعولٌ به ومنصوب محلاًّ،«تَعَلَّمُوا»=فعل و فاعل ضمیر بارز«واو» فاعل ومرفوع محلاًّ،«العَرَبِیَةَ »=مفعولٌ به ومنصوب به اعراب اصلی وظاهری،« فَـ » = حرف عطف، « إِنَّ »=حرف مُشبَّهةٌ بالفعل،« هَا »=اسم حروف مُشبَّهةٌ بالفعل و منصوب محلاًّ،« کَلامُ » = خبراِنَّ (مفرد جامد) ومرفوع به اعراب اصلی وظاهری،« اللهِ »=مضافٌ الیه و مجرور به اعراب اصلی وظاهری،« الَّذِی »=صفت (مفرد) ومجرور به تبعیت واعراب محلِّی،« یُکَلِّمُ بِهِ خَلقَهُ » = جمله صله که هیچ محلِّی از اعراب ندارد.« یُکَلِّمُ »=فعل وفاعل ضمیرمستترهُوَ فاعل،« بِهِ »=جارو مجرور و مجرور به اعراب محلِّی،« خَلقَ »=مفعولٌ به و منصوب به اعراب اصلی وظاهری،« هُ »=مضافٌ الیه ومجروربه اعراب محلِّی است.