«  اِنَّمَا بُعِثتُ لاُتَمِّمَ مَکَارِمَ الاَخلاقِ. »=البته من فقط بخاطر اینکه اخلاق بزرگوارانه را کامل کنم، مبعوث شدم.

     « اِنَّ »=از حروف مُشبَّهةٌ بالفعل،« مَا »=مای کافّه و بازدارنده ازعمل،« بُعِثتُ »= فعل مجهول و ضمیربارز«تُ» نائب فاعل و مرفوع محلاًّ، « لـ »=لام تعلیل،« اُتَمِّمَ »= فعل مضارع منصوب به اعراب اصلی وظاهری،فعل وفاعل ضمیرمستتر «انا» فاعل، «  مَکَارِمَ »=مفعولٌ به و منصوب به اعراب اصلی وظاهری،« الاَخلاقِ »=مضافٌ الیه ومجرور به اعراب اصلی و ظاهری است.

« إِنَّا أَرْسَلْنا إِلَيْكُمْ رَسُولاً شاهِداً عَلَيْكُمْ كَما أَرْسَلْنا إِلى‏ فِرْعَوْنَ رَسُولاً. »سوره مزمّل:15=ما به سوی شما پيامبرى شاهدی بر شمافرستاديم ، بدان سان كه به سوی فرعون پيامبرى فرستاديم.

    لطفاً با دقت آیه فوق را ترکیب کنید سپس با ترکیب صحیح د ر ادامه مطلب مقایسه کنید وبه خودتان نمره بدهید.

اي عزيز لطفاً جمله ي زيررا تركيب كنيد،سپس با ترکیب صحيح آن مقايسه كنيد و به خود نمره دهيد.متشكرم.

خَرَجَ عَلِیُّ بْنُ الْحُسَيْنِ(ع) فِي لَيْلَةٍ ظَلْمَاءَ وَ قَدْحَمَلَ عَلَي كَتِفِهِ جِرَاباً مَملُواً مِنَ الدَّرَاهِمِ.

قَالَ المَهدِیُّ(عج):اَلحَقُّ مَعَنَا.=حضرت مهدی گفت:حقّ و حقَّانیّت با ما است. « بحارالانوار،ج53،ص 178

« قَالَ »=فعل،« المَهدِیُّ »=فاعل ومرفوع به اعراب اصلی وظاهری،« اَلحَقُّ مَعَنَا » =مفعولٌ به ومنصوب محلاًّ،« اَلحَقُّ » =مبتدا ومرفوع به اعراب اصلی و ظاهری،« مَعَنَا »=خبر(شبه جمله)ومرفوع به اعراب محلِّی است.

نهم ربیع الاول، نه تنها نخستین روز امامت امام عصر علیه السلام است، بلكه آغاز دوره ای حیاتی و مهم در تاریخ شیعه نیز به شمار می آید. در سال روز نهم ربیع الاول كه یادمان آغاز امامت ولی عصر علیه السلام است، تصمیم گرفتیم در چند سطر كوتاه به رخ دادهایی كه پس از شهادت امام حسن عسكری علیه السلام در سامرا روی داد، اشاره كنیم.

* * *

روز جمعه، هشتم ربیع الاول سال 260 هـ.ق، امام حسن عسكری علیه السلام پس از این كه نماز صبح را خواندند، بر اثر زهری كه هشت روز قبل معتمد به ایشان خورانده بود، به شهادت رسید. این حادثه در شرایطی روی داد كه امام یازدهم افزون بر این كه مانند پدران خود زمینه را برای غیبت آماده كرده بود، شب پیش از شهادت شان، دور از چشم مأموران خلیفه، نامه های بسیاری به شهرهای شیعه نشین فرستادند. خبر شهادت امام در سراسر شهر سامرا پیچید و مردم به احترام او عزاداری كردند. به گفته مورخان، در روز شهادت امام، سامرا به صحرای قیامت تبدیل شده بود.

« حِینَئِذٍ فَهِمَ الجَمِیعُ أنَّ الرَّأیَ لایَتَحَقَّقُ بِالکَلامِ ،بَل المُهِمُّ هُوَ العَمَلُ وَ التَّنفِیذُ. »=دراین هنگام همه فهمیدند که نظر(اندیشه) با سخن انجام نمی شود، بلکه مهمّ همان کار و اجراء کردن است.

   لطفاً با دقت کامل این جمله را ترکیب کنید و سپس با ترکیب موجود مقایسه کنید وبه خودتان نمره بدهید. بسیار متشکرم.

« عِنْدِي فِكْرَةٌ!نُغَلِّقُ جَرَساً عَلَي رَقَبَةِ الْقِطْةِ. »=فکری دارم! زنگی را بر گردن گربه آویزان می کنیم.

« عِنْدِي »=خبرمقدم(شبه جمله) ومرفوع محلاًّ،« فِكْرَةٌ »=مبتدای مؤَخَّر ومرفوع به اعراب اصلی وظاهری، « نُغَلِّقُ »= فعل وفاعل وضمیرمستتر«نَحنُ» فاعل،« جَرَساً »=مفعولٌ به ومنصوب به اعراب اصلی وظاهری،« عَلَي رَقَبَةِ »=جار ومجرور و مجروربه اعراب اصلی وظاهری،« الْقِطْةِ »=مضافٌ الیه ومجرور به اعراب اصلی وظاهری است.

مَنْ نَظَرَ اِلَي اَبَوَيْهِ نَظَرَ مَاقِتٍ وَ هُمَا ظَالِمَانِ لَهُ لَمْ يَقْبَلِ اللهُ لَهُ صَلاةً.(كافي:جلد2،صفحه:349)= حضرت صادق عليه السلام فرمود: هر كس بپدر و مادر خود نظر دشمنى كند در صورتى كه آن دو باو ستم (نيز) كرده باشند، خداوند نمازش را نپذيرد.

ای گرامی لطفاً ابتدا خودتان ترکیب کنید وسپس با ترکیب در ادامه مطلب بنگرید وترکیب خود را تصحیح کنید.بسیار ممنونم.

« فَسَيَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ شَرٌّ مَكَاناً وَ اَضْعَفُ جُنْداً. »(سوره:75)=پس خواهند دانست كه چه كسى را جايگاه بدتر و سپاه ناتوان‏تر است.

     ای گرامی لطفاً ابتدا خودتان ترکیب کنید وسپس با ترکیب در ادامه مطلب بنگرید وترکیب خود را تصحیح کنید.بسیار ممنونم.

((اَلْعَاقِلُ مَنْ اِبْتَعَدَ عَنِ الْبَاطِلِ.))=خردمند کسی است که از باطل دوری جسته است.

«اَلعَاقِلُ »= مبتدا ومرفوع به اعراب اصلی وظاهری،«مَن »=خبر(مفردجامد) و مرفوع محلاًّ،« اِبْتَعَدَ عَنِ الْبَاطِلِ »= جمله صله و محلِّی از اعراب ندارد.« اِبْتَعَدَ » = فعل وفاعل ضمیرمستتر هُوَ فاعل،« عَنِ الْبَاطِلِ »=جارومجرور و مجروربه اعراب اصلی وظاهری است.

((اَلْعُذْرُ عِنْدَكِرامِ النَّاسِ مَقْبُولٌ.))=پوزش نزد مردم بزرگوار پذیرفته است. 

امام رضا (ع) فرمودند:لا یستَکمِلُ عَبدٌ حقیقةَ الایمانِ حَتَّى تَکونَ فیهِ خِصالُ ثَلاثٍ:اَلتَّفقُّهُ فِى الدّینِ وَحُسنُ التَّقدیرِ فِى المَعیشَةِ ، وَالصَّبرُ عَلَى الرَّزایا.(بحار الانوار، ج 78، ص 339، ج1 )

هیچ بنده ‏اى حقیقت ایمان را کامل نمى ‏کند مگر این که در او سه خصلت

باشد: دین‏ شناسى ، تدبر نیــکو در زندگى ، و شکیـبایى در مصیبت‏ها و بلاها.

« لا یستَکمِلُ »=فعل،« عَبدٌ »=فاعل ومرفوع به اعراب اصلی وظاهری،« حقیقةَ »=مفعولٌ به و منصوب به اعراب اصلی وظاهری،« الایمانِ »=مضافٌ الیه ومجرور به اعراب اصلی وظاهری، « حَتَّى » =ازحروف ناصبه،« تَکونَ »=ازافعال ناقصه وفعل مضارع منصوب به اعراب اصلی وظاهری، « فیهِ »=خبرمقدَّم افعال ناقصه(شبه جمله) ومنصوب محلاًّ،« خِصالُ »=اسم مُؤَخَّر افعال ناقصه و مرفوع به اعراب اصلی وظاهری،« ثَلاثٍ »=مضافٌ الیه ومجرور به اعراب اصلی وظاهری، « اَلتَّفقُّهُ » = بدل ومرفوع به تبعیت واعراب اصلی وظاهری،« فِى الدّینِ »= جارو مجرور ومجرور به اعراب اصلی وظاهری، « وَ »=حرف عطف،« حُسنُ »=معطوف و مرفوع به تبعیت و اعراب اصلی و ظاهری، « وَ »=حرف عطف،« التَّقدیرِ »=معطوف و مرفوع به تبعیت و اعراب اصلی و ظاهری، « فِى المَعیشَةِ »=جارو مجرور ومجرور به اعراب اصلی وظاهری، « وَ » =حرف عطف،« الصَّبرُ »=معطوف و مرفوع به تبعیت و اعراب اصلی و ظاهری، « عَلَى الرَّزایا » =جارو مجرور ومجرور به اعراب تقدیری است.

پنج درس ارزشمند و آموزنده

« قَدْ أَفْلَحَ مَن زَكَّاهَا. وَ قَدْ خَابَ مَن دَسَّاهَا .سوره شمس:9و10»=کسی که خودش را پاکیزه کرد،رستگار شده است و کسی که خودش را (باگناه) آلوده کرد،زیان وضرر کرده است.

« قَدْ أَفْلَحَ »=فعل،« مَن »=فاعل ومرفوع به اعراب محلِّی،« زَكَّاهَا »=جمله ی صله وهیچ محلِّی از اعراب ندارد. شامل:« زَكَّی »=فعل و فاعل ضمیرمستتر هو فاعل،« هَا »=مفعولٌ به ومنصوب محلاًّ،« وَ »=حرف عطف،« قَدْ خَابَ »=فعل،« مَن »=فاعل ومرفوع به اعراب محلِّی،« دسَّاهَا »=جمله ی صله وهیچ محلِّی از اعراب ندارد. شامل:« دسَّی »=فعل و فاعل ضمیرمستتر هو فاعل،« هَا »=مفعولٌ به ومنصوب به اعراب محلِّی است.

« وَ اذْکُرْ رَبَّكَ اِذَا نَسِيتَ. »=و پروردگارت را یاد کن هنگامیکه او را فراموش می کنی.

« اذْکُرْ »=فعل و فاعل ضمیرمستتر اَنتَ فاعل،« رَبَّ »=مفعولٌ به ومنصوب به اعراب اصلی وظاهری،« كَ »= مضافٌ الیه ومجرور محلاًّ،« اِذَا »=مفعولٌ فیه و ظرف زمان ومنصوب محلاًّ،« نَسِيتَ »=فعل وفاعل ضمیربارز«تَ» فاعل ومرفوع به اعراب محلِّی است.

«اِسْمَعْ دُعَائِي إِذَا دَعَوْتُكَ. »=دعوت(دعاء)مرا بشنو هنگامیکه تو را دعوت می کنم(می خوانم).

« اِسْمَعْ »=فعل وفاعل ضمیر مستتر «انتَ» فاعل،« دُعَاء »=مفعولٌ به ومنصوب به اعراب تقدیری ، « ي »= مضافٌ الیه و مجرور محلاًّ،« إِذَا »=مفعولٌ فیه وظرف زمان ومنصوب محلاًّ،« دَعَوْتُ » = فعل وفاعل ضمیر بارز «تُ» فاعل و مرفوع محلاًّ،« كَ »=مفعولٌ به ومنصوب به اعراب محلِّی است.

«اِسْمَعْ نِدائِي إِذَا نَادَیتُكَ. »=صدای مرا بشنو هنگامیکه تو را صدا می زنم.

« اِسْمَعْ »=فعل وفاعل ضمیر مستتر «انتَ» فاعل،« نِدَاء »=مفعولٌ به ومنصوب به اعراب تقدیری، « ي »= مضافٌ الیه و مجرور محلاًّ،« إِذَا »=مفعولٌ فیه وظرف زمان ومنصوب محلاًّ،« نَادَیتُ » = فعل وفاعل ضمیر بارز «تُ» فاعل و مرفوع محلاًّ،« كَ »=مفعولٌ به ومنصوب به اعراب محلِّی است.

« إِلَهِي قَدْسَتَرْتَ عَلَيَّ ذُنُوباًفِي الدُّنْياوَأنَااَحْوَجُ إِلَي سَتْرِهَافِي الاُخْرَي! »=خدای من برمن در دنیا گناهانی را پوشانده ای درحالیکه من به پوشاندن آنها در آخرت نیازمندترم!
   « إِلَهِي »=منادای مضاف ومنصوب به اعراب تقدیری،« ي »=مضافٌ الیه ومجرور محلاًّ،« قَدْسَتَرْتَ »=فعل وفاعل ضمیربارز«تَ» فاعل ومرفوع محلاًّ،« عَلَيَّ »=جارومجرورو مجرور به اعراب محلِّی،« ذُنُوباً »=مفعولٌ به ومنصوب به اعراب اصلی وظاهری،« فِي الدُّنْيا »=جارومجرورو مجرور به اعراب تقدیری،« وَ »=واو حالیه،« أنَااَحْوَجُ إِلَي سَتْرِهَا فِي الاُخْرَي »=جمله ی حالیه ومنصوب محلاًّ،« أنَا »=مبتدا ومرفوع محلاًّ،« اَحْوَجُ »=خبر(مفردجامد)و مرفوع به اعراب اصلی وظاهری،« إِلَي سَتْرِ »=جارومجرورو مجرور به اعراب اصلی وظاهری،« هَا »=مضافٌ الیه و مجرورمحلاًّ،« فِي الاُخْرَي »= جارومجرورو مجرور به اعراب تقدیری است.

« فَاْرَتَانِ تَتَكَلَّمَانِ فِي مَخْزَنٍ .»=دوموشی در انباری صحبت می کنند.

« فَاْرَتَانِ »=مبتدا ومرفوع به اعراب فرعی وظاهری،« تَتَكَلَّمَانِ »=خبر(جمله ی فعلیه) ومرفوع به اعراب محلِّی، وفعل وفاعل ضمیربارز«ا» فاعل ومرفوع محلاًّ، فعل مضارع مرفوع به ثبوت «ن»،« فِي مَخْزَنٍ »=جارومجرور و مجرور به اعراب اصلی وظاهری است.

« لايَجْعَلُ النَّاسُ فِي الْمَخَازِنِ شَيْئاً لِذِي الْحَاجَةِ.»=مردم در انبارها چیزی برای فرد نیازمند نمی گذارند.

« لايَجْعَلُ »=فعل مضارع ومرفوع به اعراب اصلی وظاهری،« النَّاسُ »=فاعل ومرفوع به اعراب اصلی وظاهری،« فِي الْمَخَازِنِ »=جار ومجرور و مجرور به اعراب اصلی وظاهری،« شَيْئاً »=مفعولٌ به و منصوب به اعراب اصلی وظاهری،«  لِذِي »=جارومجرور و مجرور به اعراب فرعی وظاهری به دلیل اینکه از اسماء خمسه می باشد،اعرابش فرعی است ونشانه ی جرّ درآن «ی» می باشد،« الْحَاجَةِ »=مضافٌ الیه ومجرور به اعراب اصلی وظاهری است.

« اِشْتَرَيْتُ عِشْرِينَ كِتَاباً.»=بیست کتاب خریدم.

« اِشْتَرَيْتُ »=فعل وفاعل ضمیر بارز«تُ» فاعل،« عِشْرِينَ »=مفعولٌ به ومنصوب به اعراب فرعی و ظاهری،« كِتَاباً »= تمییز عددی(از کلمه) ومنصوب به اعراب اصلی وظاهری است.

«  اِسْتَرَحْتُ ثَلاثَةَ اَيَّامٍ. »=سه روز استراحت کردم.

« اِسْتَرَحْتُ »=فعل وفاعل ضمیربارز«تُ» فاعل ومرفوع محلاًّ،« ثَلاثَةَ »=مفعولٌ فیه و منصوب به اعراب اصلی وظاهری، «  اَيَّامٍ »=تمییزعددی(از کلمه) ومجرور به اعراب اصلی وظاهری است.

« يَمْحَقُ اللَّهُ الرِّبا وَ يُرْبِِّي الصَّدَقاتِ‏. »(سوره بقره:276)=خداوند، ربا را ناچيز مى‏ گرداند و صدقات را افزونى مى‏ دهد.

« يَمْحَقُ »=فعل مضارع ومرفوع به اعراب اصلی وظاهری،« اللَّهُ »=فاعل ومرفوع به اعراب اصلی وظاهری است،« الرِّبا »=مفعولٌ به ومنصوب به اعراب تقدیری،« وَ »=حرف عطف،« يُرْبِِّي »=فعل وفاعل ضمیر مستتر هُو فاعل،« الصَّدَقاتِ »=مفعولٌ به ومنصوب به اعراب فرعی وظاهری است.

« أللِّسَانُ جِرْمُهُ صَغِيرٌ وَ جُرْمُهُ كَبِيرٌ.»=زبان اندازه اش  کوچک و گناهش بزرگ است.

« أللِّسَانُ »=مبتدا ومرفوع به اعراب اصلی وظاهری،« جِرْمُهُ صَغِيرٌ »=خبر(جمله اسمیه) ومرفوع به اعراب محلِّی،« جِرْمُ »=مبتدای دوم ومرفوع به اعراب اصلی وظاهری،« هُ »=مضافٌ الیه ومجرور محلاًّ،« صَغِيرٌ »=خبر (مفردمشتقّ)برای مبتدای دوم ومرفوع به اعراب اصلی وظاهری،« وَ »=حرف عطف،« جُرْمُهُ كَبِيرٌ »=معطوف و مرفوع به تبعیت واعراب محلِّی،« جُرْمُ »=مبتدا ومرفوع به اعراب اصلی وظاهری،« هُ »=مضافٌ الیه ومجرور محلاًّ،« كَبِيرٌ »=خبر (مفردمشتقّ)و مرفوع به اعراب اصلی وظاهری است.

«بَشَاشَةُ الوَجهِ خَیرٌ مِن سَخَاءِ الکَفِّ.»=گشاده روئی بهتر از بخشندگی است.

لطفا ابتداء خودتان ترکیب کنید و سپس ترکیب خود را با ترکیب درست در ادامه مطلب مقایسه کنید وبه خود نمره بدهید.

« لَکِنَّکَ تُغَرِّدُ و َ لاتَعمَلُ عَمَلاً.»=اما تو آواز می خوانی وکاری انجام نمی دهی.

«لَکِنَّ »= از حروف مُشبَّهةٌ بالفعل،«کَ»= اسم لَکِنَّ ومنصوب محلاًّ،«تُغَرِّدُ »= خبر لَکِنَّ (جمله ی فعلیه ) مرفوع به اعراب محلِّی، شامل فعل وفاعل ضمیر مستتر انتَ فاعل،«وَ»= حرف عطف،«لاتَعمَلُ ...  »= معطوف ومرفوع به تبعیت و اعراب محلِّی،«لاتَعمَلُ»= فعل وفاعل ضمیر مستتر انتَ فاعل،«عَمَلاً»= مفعولٌ به ومنصوب به اعراب اصلی وظاهری است.

« أنَا خَاتِمُ الأوصِیاءِ،بِی یَدفَعُ البَلاءُ عَن أهلِی و شِیعَتِی. »(دعوت راوندی؛ص:207،ح:563) = من آخِرین جانشین پیامبرخداهستم،فقط بوسیله من از آشنایان وپیروانم بلاء وفتنه برطرف می شود.

   «أنَا»=مبتدا ومرفوع محلاًّ،«خَاتِمُ»=خبر(مفردمشتق)ومرفوع به اعراب اصلی وظاهری،«الأوصِیاءِ»=مضافٌ إلیه ومجرور به اعراب اصلی وظاهری،«بِی»=جارومجرورومجروربه اعراب محلِّی ((این جارومجرور به خاطر حصر بر فعلش مقدم شده است.)) «یَدفَعُ»=فعل، «البَلاءُ»= فاعل ومرفوع به اعراب اصلی وظاهری،«عَن أهلِی» =جارومجرور ومجرور به اعراب تقدیری «ی»=مضافٌ إلیه ومجرور محلاًّ، «وَ»=حرف عطف،«شِیعَتِی»= معطوف ومجرور به تبعیت واعراب تقدیری،«ی»=مضافٌ إلیه ومجرور به اعراب محلِّی است.

« هُؤُلاءِ النَّاسُ یُکرِمُونَنِی لأنَّنِی أصِیدُ لَهُم.»=این مردم مرا گرامی می دارند زیرا من برایشان صید می کنم.

«هَؤُلاءِ» =مبتدا ومرفوع به اعراب محلِّی، «النَّاسُ» =عطف بیان ومرفوع به تبعیت واعراب اصلی وظاهری، «یُکرِمُونَنِی» =خبر(جمله فعلیه) ومرفوع به اعراب محلِّی شامل فعل وفاعل ضمیربارز«و» فاعل ،«ن»= نون وقایه و «ی» مفعولٌ به ومنصوب محلاًّ، «لأنَّ» =ازحروف مُشبَّهةٌ بالفعل، «ن» =نون وقایه، «ی» =اسم حروف مُشَبَّهةٌ بالفعل ومنصوب محلاًّ، «اَصِیدُ ... » =خبرأنَّ (جمله فعلیه) و مرفوع به اعراب محلِّی وشامل فعل و فاعل ضمیر مستتر أنا فاعل و لَهُم جارو مجرور و مجرور به اعراب محلِّی است.

« وَ نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِينَ.سوره إسْراء:82 »=واز قرآن آنچه را که شفاء وبهبودی ورحمتی برای مؤمنان است نازل می کنیم.

وَ :حرف عطف، نُنَزِّلُ :فعل وفاعل ضمير مستتر نَحْنُ فاعل، مِنَ الْقُرْآنِ :جارومجرور ومجرور به اعراب اصلي وظاهري، مَا :مفعولٌ به ومنصوب به اعراب محلِّي، هُوَ شِفَاءٌ :جمله ي صله شامل هُوَ :مبتدا ومرفوع محلاًّ،شِفَاءٌ : خبر (مفردجامد)ومرفوع به اعراب اصلي وظاهري، وَ : حرف عطف، رَحْمَةٌ :معطوف ومرفوع به تبعيت واعراب اصلي وظاهري، لِلْمُؤْمِنِينَ :جارو مجرور و مجرور به اعراب فرعي وظاهري است.

« قَالَ الصَّقْرُ لِلْبُلْبُلِ: هَذَا أمْرٌ وَاضِحٌ.»=باز شکاری به بلبل گفت:این مسأله ی روشنی است.

« قَالَ  » =فعل، « الصَّقْرُ » = فاعل ومرفوع به اعراب اصلی وظاهری،«  لِلْبُلْبلِ »=جارومجرور و مجرور به اعراب اصلی وظاهری،« هَذَا أمْرٌ وَاضِحٌ »=مفعولٌ به ومنصوب به اعراب محلِّی،« هذَا  » مبتدا ومرفوع محلاًّ، « أمرٌ  »= خبر (مفرد جامد) مرفوع به اعراب اصلی وظاهری، « وَاضِحٌ »=صفت ومرفوع به تبعیت واعراب اصلی وظاهری است.

«لَکِنِّی مَحبُوسٌ مُحتَقَرٌ مَعَ أنِّی أنطِقُ وَ اُغَرِّدُ.»=اما من زندانی وحقیر هستم باوجود اینکه من سخن می گویم وآواز می خوانم.

« لَکِنِّ »=از حروف مشبهةٌ بالفعل،« ی »= اسم حروف مَشبَّهةٌ بالفعل و منصوب محلاًّ، « مَحبُوسٌ »= خبر حروف مُشبَّهةٌ بالفعل(مفرد مشتق)ومرفوع به اعراب اصلی وظاهری، « مُحتَقَرٌ »=خبر دوم لَکِنَّ(مفردمشتق) و مرفوع به اعراب  اصلی وظاهری،« مَعَ »=مفعولٌ فیه و ظرف ومنصوب به اعراب اصلی وظاهری، « أنَّ » = از حروف مُشبَّهةٌ بالفعل،« ی » = اسم حروف مُشبَّهةٌ بالفعل ومنصوب محلاًّ، « أنطِقُ »=خبرأنَّ(جمله فعلیه) ومرفوع محلاًّ و فعل وفاعل ضمیر مستتر « أنا» فاعل،« و َ»=حرف عطف،« اُغَرِّد  ُ »=معطوف ومرفوع به تبعیت واعراب محلِّی و فعل وفاعل ضمیر مستتر «أنا» فاعل می باشد.

« یَحمِلُکَ الأشرَافُ عَلَی أیدِیهِم مَعَ أنَّکَ لاتَنطِقُ. »=ثروتمندان تو را روی دستانشان حمل می کنند با وجود اینکه تو سخن نمی گوئی.

«یَحمِلُ»= فعل،«کَ»= مفعولٌ به ومنصوب به اعراب محلِّی،«ألأشرَافُ»= فاعل ومرفوع به اعراب اصلی وظاهری، «عَلَی أیدِی»= جارو مجرور ومجرور به اعراب تقدیری،«هِم»= مضافٌ إلیه ومجرور محلاًّ،«مَعَ»= مفعولٌ فیه و منصوب به اعراب اصلی وظاهری،«أنَّ» = از حروف مُشبَّهة بالفعل،«کَ»=اسم حروف مشبهةٌ بالفعل و منصوب محلاًّ،«لاتَنطِقُ » =خبرحروف مُشبَّهةٌ بالفعل (جمله ی فعلیه) و مرفوع به اعراب محلِّی است. شامل: فعل وفاعل ضمیر مستتر «أنتَ» فاعل است.