قَالَ المَهدِیُّ(عج):اَلحَقُّ مَعَنَا.=حضرت مهدی گفت:حقّ و حقَّانیّت با ما است. « بحارالانوار،ج53،ص 178

« قَالَ »=فعل،« المَهدِیُّ »=فاعل ومرفوع به اعراب اصلی وظاهری،« اَلحَقُّ مَعَنَا » =مفعولٌ به ومنصوب محلاًّ،« اَلحَقُّ » =مبتدا ومرفوع به اعراب اصلی و ظاهری،« مَعَنَا »=خبر(شبه جمله)ومرفوع به اعراب محلِّی است.

نهم ربیع الاول، نه تنها نخستین روز امامت امام عصر علیه السلام است، بلكه آغاز دوره ای حیاتی و مهم در تاریخ شیعه نیز به شمار می آید. در سال روز نهم ربیع الاول كه یادمان آغاز امامت ولی عصر علیه السلام است، تصمیم گرفتیم در چند سطر كوتاه به رخ دادهایی كه پس از شهادت امام حسن عسكری علیه السلام در سامرا روی داد، اشاره كنیم.

* * *

روز جمعه، هشتم ربیع الاول سال 260 هـ.ق، امام حسن عسكری علیه السلام پس از این كه نماز صبح را خواندند، بر اثر زهری كه هشت روز قبل معتمد به ایشان خورانده بود، به شهادت رسید. این حادثه در شرایطی روی داد كه امام یازدهم افزون بر این كه مانند پدران خود زمینه را برای غیبت آماده كرده بود، شب پیش از شهادت شان، دور از چشم مأموران خلیفه، نامه های بسیاری به شهرهای شیعه نشین فرستادند. خبر شهادت امام در سراسر شهر سامرا پیچید و مردم به احترام او عزاداری كردند. به گفته مورخان، در روز شهادت امام، سامرا به صحرای قیامت تبدیل شده بود.

مَنْ نَظَرَ اِلَي اَبَوَيْهِ نَظَرَ مَاقِتٍ وَ هُمَا ظَالِمَانِ لَهُ لَمْ يَقْبَلِ اللهُ لَهُ صَلاةً.(كافي:جلد2،صفحه:349)= حضرت صادق عليه السلام فرمود: هر كس بپدر و مادر خود نظر دشمنى كند در صورتى كه آن دو باو ستم (نيز) كرده باشند، خداوند نمازش را نپذيرد.

ای گرامی لطفاً ابتدا خودتان ترکیب کنید وسپس با ترکیب در ادامه مطلب بنگرید وترکیب خود را تصحیح کنید.بسیار ممنونم.

امام رضا (ع) فرمودند:لا یستَکمِلُ عَبدٌ حقیقةَ الایمانِ حَتَّى تَکونَ فیهِ خِصالُ ثَلاثٍ:اَلتَّفقُّهُ فِى الدّینِ وَحُسنُ التَّقدیرِ فِى المَعیشَةِ ، وَالصَّبرُ عَلَى الرَّزایا.(بحار الانوار، ج 78، ص 339، ج1 )

هیچ بنده ‏اى حقیقت ایمان را کامل نمى ‏کند مگر این که در او سه خصلت

باشد: دین‏ شناسى ، تدبر نیــکو در زندگى ، و شکیـبایى در مصیبت‏ها و بلاها.

« لا یستَکمِلُ »=فعل،« عَبدٌ »=فاعل ومرفوع به اعراب اصلی وظاهری،« حقیقةَ »=مفعولٌ به و منصوب به اعراب اصلی وظاهری،« الایمانِ »=مضافٌ الیه ومجرور به اعراب اصلی وظاهری، « حَتَّى » =ازحروف ناصبه،« تَکونَ »=ازافعال ناقصه وفعل مضارع منصوب به اعراب اصلی وظاهری، « فیهِ »=خبرمقدَّم افعال ناقصه(شبه جمله) ومنصوب محلاًّ،« خِصالُ »=اسم مُؤَخَّر افعال ناقصه و مرفوع به اعراب اصلی وظاهری،« ثَلاثٍ »=مضافٌ الیه ومجرور به اعراب اصلی وظاهری، « اَلتَّفقُّهُ » = بدل ومرفوع به تبعیت واعراب اصلی وظاهری،« فِى الدّینِ »= جارو مجرور ومجرور به اعراب اصلی وظاهری، « وَ »=حرف عطف،« حُسنُ »=معطوف و مرفوع به تبعیت و اعراب اصلی و ظاهری، « وَ »=حرف عطف،« التَّقدیرِ »=معطوف و مرفوع به تبعیت و اعراب اصلی و ظاهری، « فِى المَعیشَةِ »=جارو مجرور ومجرور به اعراب اصلی وظاهری، « وَ » =حرف عطف،« الصَّبرُ »=معطوف و مرفوع به تبعیت و اعراب اصلی و ظاهری، « عَلَى الرَّزایا » =جارو مجرور ومجرور به اعراب تقدیری است.

پنج درس ارزشمند و آموزنده

« أنَا خَاتِمُ الأوصِیاءِ،بِی یَدفَعُ البَلاءُ عَن أهلِی و شِیعَتِی. »(دعوت راوندی؛ص:207،ح:563) = من آخِرین جانشین پیامبرخداهستم،فقط بوسیله من از آشنایان وپیروانم بلاء وفتنه برطرف می شود.

   «أنَا»=مبتدا ومرفوع محلاًّ،«خَاتِمُ»=خبر(مفردمشتق)ومرفوع به اعراب اصلی وظاهری،«الأوصِیاءِ»=مضافٌ إلیه ومجرور به اعراب اصلی وظاهری،«بِی»=جارومجرورومجروربه اعراب محلِّی ((این جارومجرور به خاطر حصر بر فعلش مقدم شده است.)) «یَدفَعُ»=فعل، «البَلاءُ»= فاعل ومرفوع به اعراب اصلی وظاهری،«عَن أهلِی» =جارومجرور ومجرور به اعراب تقدیری «ی»=مضافٌ إلیه ومجرور محلاًّ، «وَ»=حرف عطف،«شِیعَتِی»= معطوف ومجرور به تبعیت واعراب تقدیری،«ی»=مضافٌ إلیه ومجرور به اعراب محلِّی است.

از پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله چنين روايت شده:

« مَنْ ماتَ وَ لَمْ يَعْرِفْ اِمامَ زَمانِه ماتَ ميتَةَ الْجاهِلِيَّةِ.»« هركس بميرد و امام زمان خود را نشناسد، به مرگ جاهليت (وكفر) از دنيا رفته است.»

بحار الانوار ج 23 «باب وجوب معرفة الامام» ص 89 حديث 35 و از كتب اهل سنّت: شرح مقاصد تفتازانى، ج 5 ص 239، «الفصل الرابع فى الإمامة» منشورات شريف رضى.

منظور از معرفت و شناخت امام زمان، تنها دانستن نام و نام پدر و حسب و نسب او نيست، زيرا بعضى از كفار و دشمنان او نيز به اين مقدار او را مى شناسند. بلكه اين است كه او را امام بداند و اطاعت او را بر خود واجب شمارد و به ولايت او اعتراف و اقرار داشته باشد.

« یَا عَلِیُّ لِکُلِّ ذَنْبٍ تَوْبَةٌ اِلاَّ سُوءَ الْخُلْقِ فَاِنَّ صَاحِبَهُ كُلَّمَاخَرَجَ مِنْ ذَنْبٍ دَخَلَ فِي ذَنْبٍ.»= هرگناهی بجز بداخلاقی توبه ای داردپس البته آدم بداخلاق از هرگناهی بیرون آید به گناه دیگری وارد می شود.

« یَا »=حرف ندا،« عَلِیُّ »=منادای علم(مفردمعرفه) مبنی برضمّ ومنصوب محلاًّ،« لِکُلِّ »=خبر مقدَّم(شبه جمله)ومرفوع محلاًّ،« ذَنْبٍ »=مضافٌ الیه ومجرور به اعراب اصلی وظاهری،« اِلاَّ »= حرف استثناء،« سُوءَ » =مستثنای تامّ ومنصوب به اعراب اصلی وظاهری،« الْخُلْقِ »=مضافٌ الیه ومجرور به اعراب اصلی وظاهری،« اِنَّ »= حرف مُشبَّهةٌ بالفعل،« صَاحِبَ »=اسم حروف مُشبَّهةٌ بالفعل ومنصوب به اعراب اصلی وظاهری،« هُ »=مضافٌ الیه و مجرور به اعراب محلِّی،« كُلَّمَا »= مفعولٌ فیه وظرف زمان ومنصوب محلاًّ،« خَرَجَ »=فعل وفاعل ضمیرمستتر«هُوَ» فاعل، « مِنْ ذَنْبٍ » =جارومجرور و مجرور به اعراب اصلی وظاهری،« دَخَلَ »=فعل وفاعل ضمیرمستتر «هُوَ» فاعل، « فِی ذَنْبٍ »=جارومجرور و مجرور به اعراب اصلی وظاهری است.

  قَالَ الصَّادقُ(ع):تَعَلَّمُوا العَرَبِیَةَ فَإِنَّها کَلامُ اللهِ الَّذِی یُکَلِّمُ بِهِ خَلقَهُ.=امام صا دق علیه السلام فرمودند: زبان عربی را یاد بگیرید که البته آن سخن خداوندی است که به وسیله آن با مردمش سخن می گوید.

«قَالَ»=فعل،«الصَّادِقُ»= فاعل ومرفوع به اعراب اصلی وظاهری،«تَعَلَّمُوا العَرَبِیَةَ فَإِنَّها کَلامُ اللهِ الَّذِی یُکَلِّمُ بِهِ خَلقَهُ»=مفعولٌ به ومنصوب محلاًّ،«تَعَلَّمُوا»=فعل و فاعل ضمیر بارز«واو» فاعل ومرفوع محلاًّ،«العَرَبِیَةَ »=مفعولٌ به ومنصوب به اعراب اصلی وظاهری،« فَـ » = حرف عطف، « إِنَّ »=حرف مُشبَّهةٌ بالفعل،« هَا »=اسم حروف مُشبَّهةٌ بالفعل و منصوب محلاًّ،« کَلامُ » = خبراِنَّ (مفرد جامد) ومرفوع به اعراب اصلی وظاهری،« اللهِ »=مضافٌ الیه و مجرور به اعراب اصلی وظاهری،« الَّذِی »=صفت (مفرد) ومجرور به تبعیت واعراب محلِّی،« یُکَلِّمُ بِهِ خَلقَهُ » = جمله صله که هیچ محلِّی از اعراب ندارد.« یُکَلِّمُ »=فعل وفاعل ضمیرمستترهُوَ فاعل،« بِهِ »=جارو مجرور و مجرور به اعراب محلِّی،« خَلقَ »=مفعولٌ به و منصوب به اعراب اصلی وظاهری،« هُ »=مضافٌ الیه ومجروربه اعراب محلِّی است.