ازیکی از فیلسوفان و مرتاضان هندی پرسیدند:آیا پس ازاین همه دانش وفرزانگی وریاضت ، هنوز به ریاضت مشغولی؟
گفت:آری . گفتند:چگونه؟
گفت:وقتی غذا می خورم،صرفاً غذا می خورم و وقتی می خوابم فقط می خوابم.
این شاید بزرگ ترین ثمره ی تمرکز است. آیا شما هم هنگام غذا خوردن می توانید تمام توجهتان را روی غذا خوردن و لذّت و مزه ی غذا معطوف کنید،یا اینکه معمولاً از افکار مربوط به گذشته و آینده آشفته اید و چون به خود می آیید می بینید غذایتان تمام شده وجز امتلا و پری معده هیچ نفهمیده اید.
تمرکزواقعی یعنی اینکه اگرشما در طول روز به پنج فعالیت مختلف مشغولید،در هر فعالیت صرفاً به آن فکر کنید واز افکار مربوط به کارهای دیگر آسوده باشید.
موفقیت زتدگی روزانه ی ما تماماً به میزان تمرکز ما بر امور روزانه ارتباط دارد. اگر شما قادر باشید به هنگام کار فقط روی کار خود،به هنگام ورزش صرفاً روی انجام حرکات،در هنگام مطالعه فقط روی موضوع کتاب و به هنگام فعالیت هنری از فبیل موسیقی، نقاشی، خطاطی و ... به فعالیت هنری خود توجه و تمرکز کنید، عملاً موفقیت شما به میزان چشمگیری افزایش می یابد.
تمام نوابغ جهان کسانی بودند که از قدرت تمرکز فوق العاده ای برخوردار بودند. آشفتگی و شوریدگی ذهنی،عملاً شمارا به هیچ عنوان موفَّق نمی کند. وقتی کار می کنید به خانواده می اندیشید، وقتی در خانواده به سرمی برید از شغل خود نگرانید و وقتی ورزش می کنید در اندیشه ی تحصیل هستید و وقتی درس می خوانید فکرتان هزار سو می رود. این عملاً اتلاف وقت و مژثِّر نبودن است.
موفّقیّت یعنی تمرکز،تمرکز وتمرکز.